Απόσπασμα από το άρθρο "Οι κινηματογράφοι της Γουμένισσας" από maxitis.gr
Τον πρώτο κινηματογράφο στην κωμόπολη τον οργάνωσε ο Ιωάννης Μαλέγκος του Χρήστου και είχε το όνομα “ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ”. Ποιο άλλο όνομα θα μπορούσε να είναι στη καρδιά της Μακεδονίας! Ο ιδιοκτήτης γύρω στο 1955 μετέτρεψε παλαιό ιδιόκτητο κτίσμα επί της οδού Ελευθερίου Βενιζέλου σε αίθουσα προβολής και την λειτούργησε ως τις αρχές του 1970. Στη συνέχεια στην θέση της παλαιάς ανήγειρε νέα, σύγχρονη για την εποχή, που εκτός από τις προβολές χρησιμοποιούνταν από τοπικούς φορείς για εκδηλώσεις. Λειτούργησε ως το 1980. Ο “ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ” ήταν τόπος αναφοράς και ψυχαγωγίας επί εικοσιπέντε χρόνια στην οδό, όπου τα απόβραδα, κυρίως Σαββατοκύριακα, γίνονταν η περίφημη βόλτα!
Η οδός Ελ. Βενιζέλου Γουμένισσας, δεξιά ανάμεσα στις δύο κατοικίες ο κινηματογράφος ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, (πηγή, Κιβωτός Γουμένισσας)
Η νέα εγκατάσταση του “ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ” ήταν ευρύχωρη, με μεγάλο προθάλαμο, όπου ήταν αναρτημένες φωτογραφίες και αφίσες των έργων που προβάλλονταν αλλά και προσεχών προβολών. Στην αίθουσα οδηγούσαν δύο δίφυλλες θύρες. Μεγάλη η αίθουσα με κατηφορικό προς την έξοδο δάπεδο για την άνετη παρακολούθηση από τους θεατές των προβολών από σταθερά πτυσσόμενα καθίσματα. Αριστερά και δεξιά ευρύχωροι διάδρομοι και μεγάλη οθόνη πάνω και στο μέσον μεταξύ των δύο εισόδων – εξόδων. Πίσω, σε ξέχωρο χώρο όπου οδηγούσε κλίμακα, ήταν η μηχανή προβολής. Η εγκατάσταση ήταν αρκετά καλή για τα δεδομένα της εποχής και σε σύγκριση με τις αντίστοιχες αίθουσες των μεγαλουπόλεων.
Η δεύτερη αίθουσα κατασκευάστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1960 επί της οδού Καπετάν Γκόνου από την οικογένεια Κύρου Κουσιδώνη με υπεύθυνο, στη συνέχεια και ιδιοκτήτη, τον γιό του Βασίλη. Ο κινηματογράφος ονομάζονταν “ΠΟΣΕΙΔΩΝ”. Γιατί πήρε το όνομα του αρχαίου θεού της θάλασσας σε κωμόπολη της ενδοχώρας, παραμένει άγνωστο. Λειτούργησε μέχρι και το 1988.
Η αίθουσα “ΠΟΣΕΙΔΩΝ” άνετη, ήταν σχεδόν όμοια ως προς την διάταξη με του “ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ”. Διέφερε στον προσανατολισμό του κτιρίου και την κατασκευή. Μπροστά και κάτω από την οθόνη υπήρχε σκηνή με αυλαία για θεατρικές παραστάσεις και άλλες εκδηλώσεις.
Οι ιδιοκτήτες των κινηματογράφων μας προμηθεύονταν ταινίες από τη Θεσσαλονίκη φυλαγμένες σε μεταλλικά κουτιά. Αρχικά μεταφέρονταν με τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ, αργότερα τις διακινούσαν διανομείς. Οι προβολές γίνονταν Σαββατοκύριακα και τις ημέρες εξόδου των στρατιωτών της τοπικής στρατιωτικής μονάδας. Θαμώνες ενήλικες, στρατιώτες, παιδιά συνοδευόμενα από τους γονείς σε έργα κατάλληλα για την ηλικία τους. Για την ταινία, τις ημέρες και τις ώρες προβολής υπήρχε ενημέρωση σε πίνακες που ήταν τοποθετημένοι μπροστά από τους κινηματογράφους και σε κεντρικά σημεία της κωμόπολης. Είχαν φωτογραφίες του προβαλλόμενου έργου και της προσεχούς προβολής. Στους πίνακες πάντα και οι επιγραφές “ΚΑΤΑΛΛΗΝΟΝ” ή “ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ”, “ΠΡΟΣΕΧΩΣ”.
