Απόλλων (Λευκάδα)

Πηγή φωτο από το αρχείο του John Winder 1973.

Μετά τη φωτιά τον Αύγουστο 2016
Πηγή φωτο thetoc.gr

Μετά τη φωτιά  τονΑύγουστο 2016
Πηγή φωτο thetoc.gr

Πηγή φωτογραφίας kolivas.de και Λευκαδίτικα Νέα
Η αίθουσα του «Απόλλωνα» στη δεκαετία του ’80.
Η φωτογραφία περιλαμβάνεται στο βιβλίο της Τούλας Σκληρού
«Λευκάδα… μνήμη μιας πόλης» που εκδόθηκε το 2013
από τις εκδόσεις primarogli.

Πηγή φωτογραφίας internet

Πηγή φωτογραφίας internet.

ΑΠΟΛΛΩΝ Χειμερινό. Ξεκίνησε το 1928.
Δημοτικός από το 1997. Κινηματοθέατρο.
Αύγουστος 2016 κάηκε.
Πηγή φωτογραφίας internet.

Από Λευκαδίτικα Νέα

Από τους δυο πρώτους και (αρχαιότερος) ο μεν «Απόλλων» είχε τη χειμερινή του αίθουσα στην τωρινή, όπου στεγάζεται η Κινηματογραφική Λέσχη, λειτουργούσα υπό την εποπτεία του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Λευκάδος και μάλιστα διατηρούσα την αρχικήν επωνυμία, το δε «Πάνθεον» στο καντούνι (οδός!!!… Ακαρνανίας) που βρίσκεται απέναντι από την Κάτω Βρύση. Το αίθριον των θερινών προβολών ευρίσκετο σε άλλη θέση, όπου ο μεν «Απόλλων» εφιλοξενείτο σ’ έναν τεράστιο και μακρόστενο οπισθαύλιο χώρο, όπου σήμερα η πρώην ταβέρνα «Πυροφάνι», το δε «Πάνθεον», στον οπισθαύλιο χώρο, όπου σήμερα το ξενοδοχείο «Λευκάς». Η είσοδος του πρώτου, ευρίσκετο απέναντι από το ξενοδοχείο «Santa Maura» και δη παραπλεύρως του απέναντι ξενοδοχείου «Ionion» έχοντας ως δεξιό πλαϊνό, στο ισόγειο, το υαλοπωλείο της Φιφίκας και αριστερό το ισόγειο κτήριο μέσα στο οποίο εστεγάζοντο τα γραφεία της ΔΕΗ, κατά τα πρώτα χρόνια της παρουσίας της στο νησί.

Το αυτό κτήριο, αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως… σαλαμτζίδικο του Ανδρέα Ντελημάρη. Η είσοδος, λοιπόν, αντιστοιχούσε στην μπούκα ενός ιδιωτικού μικρο-καντουνιού και ήταν διανθισμένη με πράσινο καφασωτό και η επωνυμία «Απόλλων» εφωτίζετο από λάμπες φθορίου. Το ταμείο, ευρίσκετο στο τέρμα, λίγα μέτρα πιο μέσα και κατόπιν και προς τις δυο κατευθύνσεις, δεξιά-αριστερά εξετείνετο το αίθριον. Η οθόνη εξαντλούσε όλο το πλάτος του χώρου, αφήνοντας στενοτάτη δίοδο και ήτο στραμμένη κατά την παραλία, δηλαδή οι θεατές «κοιτούσαν το κάστρο». Απαραίτητη θέση, δίπλα στο ταμείο, είχε προβλεφθεί και για τον ελεγκτή ο οποίος μεριμνούσε δια την σίτισιν του κρατικού θηρίου, περί φορολογήσεως των δημοσίων θεαμάτων.