Νίκος Φώσκολος (Ζάκυνθος)

ΝΙΚΟΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ Χειμερινό. 
Δημοτικός. Λειτουργεί ως σήμερα.
Προσφορά Κώστας Ασημακόπουλος, 30/07/2009. 

Απόσπασμα από imerazante.gr
Έτος 1915. Στο Δημοτικό Θέατρο “ΦΩΣΚΟΛΟΣ”, λειτουργούσε και ως κινηματογράφος επιχείρηση των Αδελφών Λογοθέτη. Έτος 1925. Το καλοκαίρι, οι Αφοί Λογοθέτη, έφτιαξαν θερινό κινηματογράφο στην παραλία το “ΠΑΝΘΕΟΝ”. Τις προβολές συνόδευε και ορχήστρα. Από τότε λειτουργούσε κινηματογράφος χειμερινός στο Δημοτικό Θέατρο ο “ΦΩΣΚΟΛΟΣ” και θερινός στην παραλία το “ΠΑΝΘΕΟΝ”.
(Σημείωση υπογράφοντος: οι προβολές την εποχή εκείνη, αφορούσαν ταινίες του βωβού κινηματογράφου και συνοδεύονταν από ζωντανή μουσική τόσο κατά την προβολή, όσο και στα διαλύματα. Την ορχήστρα απάρτιζαν ντόπιοι μουσικοί εκτελεστές. Ως γνωστό ο ομιλών κινηματογράφος ήλθε στην Ελλάδα, στο τέλος της δεκαετίας του 1920). Έτος 1930. Μια πυρκαϊά κατέστρεψε το αρχοντικό σπίτι της οδού Αλεξάνδρου Ρώμα 60, της οικογένειας Βερναρδάκη.
Αφού ανεγέρθη στο μισό οικόπεδο οικία, παρέμεινε το άλλο μισό οικόπεδο ελεύθερο. Έτος 1936. Ήλθε στη Ζάκυνθο ο θίασος “ΔΡΑΚΟΥ”, και σ” αυτό το οικόπεδο έστησε πρόχειρη σκηνή και τοποθέτησε καθίσματα, και έδωσε μερικές παραστάσεις, που είχαν μεγάλη επιτυχία.
Αυτό ήταν η αρχή, που έδωσε την ιδέα στον πατέρα μου (γράφει ο Διονύσιος), Σπύρο Βερναρδάκη, να το μετατρέψει σε μόνιμο θέατρο με κανονική σκηνή, καμαρίνια, και κάτω από τη σκηνή θέση ορχήστρας.
Πηγαίνοντας (ο Σπ. Βερναρδάκης) στην Αθήνα για να κλείσει θίασο, που θα έδινε παραστάσεις το καλοκαίρι, και επειδή οι παραστάσεις του θιάσου θα ήταν για λίγες ημέρες (περιοδεύων Θίασος), αγόρασε μια μηχανή (προβολής) καινούργια, Γερμανική, μάρκας ERNON IV, η οποία συνεχίζει και σήμερα να εργάζεται στην Αθήνα, σε θερινό κινηματογράφο στη Λούτσα Αττικής,