ΟΑΣΙΣ Θερινό. Λειτούργησε και ως θέατρο.
Όλη η περιοχή πήρε το όνομα του σινεμά.
Ιδιοκτησία
Κωνσταντινίδης, Χελιδόνης.
Πηγή φωτογραφίας internet.
Απόσπασμα από την εφημερίδα "Πατρίς"
Ν. Τσαγκαράκης
Όασις
Τέλος, δεν θα μπορούσα να παραλείψω το θερινό κιν/φο “Όαση” ο οποίος
άφησε εποχή. Δυο από τους ιδιοκτήτες του ήταν ο Κωνσταντινίδης και ο
Χελιδόνης. Συχνά έρχονταν θίασοι και η “Όαση” γίνονταν αποδέκτης
σπουδαίων θεατρικών ομάδων. Βέβαια όλοι σχεδόν οι ηθοποιοί τις ελεύθερες
ώρες τους, πολλές φορές κυκλοφορούσαν στην πόλη του Ηρακλείου. Τότε,
την δεκαετία του εξήντα μια ωραία ηθοποιός Ρόζα, το μικρό της όνομα,
αλλά με μια υπερβολικά μεγάλη μύτη, ενώ κυκλοφορούσε στην αγορά του
Ηρακλείου, δέχτηκε την αυτοσχέδια πειραχτική μαντινάδα του
Γκιαουρογιάννη. Ο Γκιαουρογιάννης ήταν ένας μανάβης και πολλές φορές τον
προκαλούσαν οι συνάδελφοί του αλλά και οι άνθρωποι της αγοράς που τον
ήξεραν, να λέει διάφορα.
Βλέποντας λοιπόν τη Ρόζα και δεχόμενος και κάποια πίεση από τους υπολοίπους, είπε στο παρακάτω δίστιχο:
“Καλή που είναι η Ρόζα μας
δε θέλει παρασόλι
ο ασκιανός της μύτης της
τηνέ σκεπάζει όλη”.
Μετά το μεσημέρι 2.00-4.00 γίνονταν προβολή παιδικών έργων στους
χειμερινούς κιν/φους. Έργα που προβάλλονταν ήταν: “Χονδρός - Λιγνός,
Κλέφτες - αστυνόμοι”, Τρωικός Πόλεμος, Ινδιάνοι και καουμπόιδες” και
άλλα, Μέχρι την δεκαετία του τριάντα ήταν βουβός ο κιν/γράφος. Μετά
έγινε ηχητικός. Πολλές φορές που έρχονταν θίασοι, για όσες μέρες
γίνονταν θεατρικές παραστάσεις υπήρχαν θέσεις κλεισμένες για την άρχουσα
και πλούσια τάξη της πόλης μας. Σχετικά με την υποστήριξη των διαφόρων
προβολών υπήρχαν οι μηχανικοί κιν/φου. Αυτοί ήταν: Ο Γιώργος Κιοσκλής, ο
Ηλίας Λάβδας, ο Μανόλης Γαβαλάς και στον Απόλλωνα δυο σημερινοί γνωστοί
επιχειρηματίες στο χώρο της Τέχνης, οι κύριοι Μανόλης Χατζάκης και
Λευτέρης Πιταροκοίλης. Ακόμα πάντοτε στην είσοδο υπήρχε εφοριακός
υπάλληλος για τον έλεγχο των εισιτηρίων, ο οποίος στα μέσα της
τελευταίας προβολής σφράγιζε τα κομμένα εισιτήρια και αποχωρούσε.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου