Πατέ (Κίτιον)



Πηγή φωτογραφίας internet.

Πηγή φωτογραφιας larnakainhistory.wordpress

ΠΑΤΕ Χειμερινό.

Στο ανατολικό άκρο του παραλιακού,

δίπλα στο ξενοδοχείο Grand hotel.

Ξεκίνησε τη δεκαετία 20.

Πηγή φωτο larnacainhistory.wordpress.com

Άρθρο από larnacainhistory.wordpress.com
Πρώτα ως καφενεία κι ύστερα ως χώροι θεατρικών παραστάσεων, επικράτησε να ονομάζονται καφεθέατρα. Έκαναν την εμφάνισή τους στα τέλη του 19ου αιώνα με την άφιξη των Άγγλων στο νησί. Ο Αλέκος περιμένοντας την παρέλαση έξω από το σινεμά Ντιάνα

Το 1892 λειτούργησε το πρώτο καφεθέατρο, η “Μέλισσα”, που αργότερα, το 1945 μετατράπηκε στο  θέατρο το ΣΑΛΟΝ ΡΟΖ, το οποίο είχε ζωή μόλις 5-6 χρόνια, αφού κάηκε το 1951. Στη θέση του κτίστηκε το σινεμά ΡΕΞ.
Το κηποθέατρο “Παράδεισος” ξεκίνησε το 1897 περίπου. Αργότερα μετεξελίχθηκε στο καλοκαιρινό σινεμά “Ντιάνα”, το οποίο αργότερα μετακινήθηκε δίπλα από την παγομηχανή, στο σημείο που τελειώνει η Γρηγόρη Αυξεντίου και ξεκινά η Γρίβα Διγενή. Το ΠΑΤΕ και αργότερα ΣΑΝ ΧOΛ (φωτ. από το Ιστορικό αρχείο Δήμου Λάρνακας) Αρχές του 20ού αιώνα ο Ευρυβιάδης Αντωνιάδης έκτισε στο παραλιακό μέτωπο το ξενοδοχείο Grand Hotel μαζί με μια μεγάλη σάλα που λειτούργησε ως καφεθέατρο με την ονομασία “Κρυστάλ” [στη γωνία που βρίσκεται σήμερα το Sun Hall]. Η σάλα χρησιμοποιήθηκε τη δεκαετία του ’20 και του ’30 ως θέατρο και κινηματογράφος από τον επιχειρηματία Νίκο Κυπριανού με το όνομα ΠΑΤΕ. Ήταν ένας “πολυχώρος” ο οποίος απορροφούσε το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνικής και καλλιτεχνικής ζωής της πόλης για πολλές δεκαετίες. Το 1930 το ξενοδοχείο μαζί με τη σάλα πωλήθηκε από τον γιο του Ε. Αντωνιάδη, Οδυσσέα [Wideson], στον καπνοβιομήχανο Δημήτριο Διανέλλο. Ο νέος ιδιοκτήτης παρακάλεσε το φίλο του Οδυσσέα να του προτείνει κάποιο όνομα για τη σάλα του ξενοδοχείου. Επειδή το σήμα κατατεθέν της καπνοβιομηχανίας Διανέλλου ήταν ο Ήλιος, ο Οδυσσέας Ευρυβιάδης πρότεινε, η αίθουσα να ονομαστεί Σαν Χoλ [αίθουσα του Ήλιου]. Λειτούργησε ως κοινωνικό και θεατρικό εντευκτήριο μέχρι το 1940. Μετά τον πόλεμο, χρησιμοποιήθηκε σαν αποθήκη  καπνών και γραφεία της καπνοβιομηχανίας του ΔημήτριουΔιανέλλου.

Χορός του Γ.Σ.Ζ. στη αίθουσα Μακρίδη (φωτ. από το Ιστορικό αρχείο Δήμου Λάρνακας)

Το χειμερινό κινηματοθέατρο “Μακρίδη” βρισκόταν στη οδό Ζήνωνος Κιτίεως. Κτίστηκε τη δεκαετία του ’20 με την ονομασία “Βίκτορυ”. Στη μεγάλη του αίθουσα φιλοξένησε διαφόρων ειδών χοροεσπερίδες [χορούς μεταμφιεσμένων, χορούς του Πεζοπορικού όπως του "γέρικου φεγγαριού" όπως ονομαζόταν, του ΓΣΖ κ.ά.]. Κατεδαφίστηκε περί τα μέσα της δεκαετίας του ’80.
Το Παλλάς στην ομώνυμη πλατεία κτίστηκε λίγο πριν το 1950. Το 1973-74 κατεδαφίστηκε και τη θέση του πήρε η σημερινή πολυόροφη πολυκατοικία. Λειτούργησε ως χειμερινό και θερινό σινεμά.
Η Λάρνακα είχε ακόμα δυο θερινά σινεμά: Τον “Μαγικό κήπο” απέναντι από το Παγκύπριο Λύκειο και το “Αττικόν” που βρισκόταν δίπλα από το καφενείο του Πούλλου στην περιοχή Δροσιάς.