Ρεξ ή Τιτάνια (Πλ. Αριστοτέλους)

Πηγή φωτο Facebook/παλιές φωτογραφίες Θεσσαλονίκης

ΡΕΞ Πηγή φωτογραφίας Παλιές φωτο Θεσσαλονίκης.

Πηγή: Facebook/ΑνναΓιαννης Σμιθ
‎Παλιές φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης - 
Old Photos of Thessaloniki

ΡΕΞ Πλ. Αριστοτέλους, Θερινό. 1937 - 1957. 
 Το θερινό στη γωνία με τη Μητροπόλεως, 
αριστερά από τη θάλασσα. Ιδιοκτησία Ψυλλάκη.
Στη αρχή λεγόταν ΤΙΤΑΝΙΑ.
Πηγή φωτογραφίας του 1957 από
παλιές φωτογραφίες Θεσσαλονίκης.


Απόσπασμα από makthes.gr 
Τέλος το “Ρεξ”. (Στη δυτική συμβολή της πλατείας με την οδό Μητροπόλεως, ξεκίνησε το 1937 και έκλεισε τον Οκτώβριο του ʼ57). Το έχεις συνδέσει με την Μπάρμπαρα Στανγκουικ και την Όντρει Χέμπουρν, με το κωμικό ντουέτο Άμποτ και Κοστέλο, με επίκαιρα της “Φοξ” και μʼ εκείνο το ξεχωριστό συναίσθημα της ευφορίας, όταν η οθόνη φωτιζόταν από τα “καρτούν” (που εμείς τότε τα αποκαλούσαμε όλα: “Μίκυ Μάους”): Η χαρά όλων των μικρών και αρκετών μεγάλων παιδιών. Ο Μανώλης Ψυλλάκης, που θα μπορούσε να γράψει το “μυθιστόρημα” των θερινών κινηματογράφων της πλατείας Αριστοτέλους, θυμάται ότι το 1949 το “Ελληνίς” και το “Ρεξ” πρόβαλαν ταυτοχρόνως ένα αμερικάνικο μιούζικαλ. Οι μπομπίνες της ταινίας μεταφέρονταν από το ένα σινεμά στο άλλο με τα χέρια, αφού η απόσταση που τα χώριζε δεν ήταν πάνω από 100 μέτρα…

Πηγή: 
George Kotsidis Los tres caballeros
Από καιρό ήθελα να γράψω τι θυμάμαι από τους θερινούς κινηματογράφους της Πλατείας Αριστοτέλους. Πάρα πολύ μικρός πολύ αχνά φέρνω στην μνήμη τους τότε καταπράσινους από αναρριχόμενα γύρω φυτά τοίχους και γλάστρες με λουλούδια διάσπαρτα μέσα παντού στη αίθουσα με ταβάνι φυσικά τα αστέρια. Στα Τιτάνια δίπλα στο σημερινό Ηλέκτρα θυμάμαι το καταπράσινο περιβάλλον τις πάνινες άσπρες πολυθρόνες και το χαλίκι παντού κάτω στο δάπεδο στην αίθουσα.
Στα διαλλείματα υπήρχε κάποιο πρόγραμμα ανέβαινε ένας κομφερανσιέ στην σκηνή που ήταν γεμάτη γλάστρες με λουλούδια και έλεγε καλαμπούρια, ανέκδοτα, έκανε μιμήσεις, καλούσε θεατές για παρουσίαση στην σκηνή, τραγουδούσε και ενώ τα καλαθάκια με τους πιτσιρικάδες πωλητές αναψυκτικών με παγωμένες πορτοκαλάδες, λεμονάδες, γκαζόζες τσιτσιμπύρα κλπ, μαζί με σπόρια,  φιστίκια, καραμέλες, σοκολάτες μπισκότα κλπ, πηγαινοερχόταν δροσίζοντας τους ξαναμμένους από την ζέστη του καλοκαιριού κινηματογραφόφιλους. Μία ακόμη ποιο ισχυρή ανάμνηση έχω από τον Ζέφυρο δίπλα στην θάλασσα στο μέγαρο Κονιόρδου. Το θυμάμαι σαν να ήταν χτές. Η μνήμη θυμάται εντονότατα το τραγούδι. Οι τρεις Καμπαλέρος ( Los tres caballeros ) Περνώντας από έξω στο
πεζοδρόμιο του Ζέφυρου άκουγα το τραγούδι και με τρέλαινε . Τρέλανα κι εγώ τους δικούς μου ώστε έφτασε η ευτυχής στιγμή και με πήγαν.