Πάνθεον ή Κάντια (Ηράκλειο)

Πηγή εφηρερίδα "Πατρίς" Ν. Τσαγκαράκης

Πάνθεον/ Κάντια

Βρισκόταν απέναντι από το άγαλμα του Βενιζέλου, στον εξωτερικό χώρο του Ηρώου, ο οποίος κατά τις δεκαετίες ’80 και ’90 ήταν διαμορφωμένος ως ‘Λούνα-Παρκ’. Ξεκίνησε το 1929, αλλά δεν έχει εξακριβωθεί μέχρι πότε συνέχισε να λειτουργεί. Πάντως, στη δεκαετία του ’50 είχε προ πολλού απαλλοτριωθεί για να διαμορφωθεί ‘δημοτικός κήπος’.

Το 1968 επαναλειτούργησε μέχρι το 1976, στο χώρο αριστερά του Ηρώου με τη νέα ονομασία «Κάντια» και διευθυντή τον Γιώργο Κιαγιαδάκη. Η συνολική χωρητικότητά του ήταν αρκετά μεγαλύτερη από τα χίλια καθίσματα που διέθετε.

Υπάρχουν λοιπόν δεκαεννιά καταγεγραμμένοι χώροι προβολής ταινιών που ξεκίνησαν να λειτουργούν πριν ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, από τους οποίους μόνο λίγοι κατάφεραν να επιβιώσουν μεταπολεμικά. Μέσα σ’ αυτό το διάστημα, κανείς από τους χώρους που χρησιμοποιήθηκαν δεν ήταν αμιγώς κινηματογραφική αίθουσα. Στην καλύτερη περίπτωση χρησιμοποιούνταν θέατρα και στη χειρότερη, θρησκευτικά μνημεία που αντί να τεθούν υπό την προστασία των αρχών, παραχωρούνταν σε επιχειρηματίες χωρίς να ελέγχεται η μεταχείριση που υφίσταντο. Ο κινηματογράφος ανέκαμψε θριαμβευτικά από τα μέσα της δεκαετίας του ’50, με πολλές νέες αίθουσες που γέμισαν το κέντρο και τα προάστια της πόλης. Όσο για τη σημερινή εποχή, αυτή μόλις άρχισε ν’ αποκτά ενδιαφέρον, καθώς πρωτεύοντα ρόλο θα παίξουν στο μέλλον τα συγκροτήματα ψυχαγωγίας, με πολλαπλές κινηματογραφικές επιλογές. Ο ρόλος τους θα είναι κρίσιμος, όχι μόνο για τη διαμόρφωση νέων μορφών ψυχαγωγίας, αλλά και την επιβίωση των παλιών αιθουσών. Νομίζουμε πως υπάρχει χώρος για όλους.

*Το κείμενο βασίζεται στη διπλωματική εργασία του Ν. Τσαγκαράκη (Μ.Δ.Ε. Ιστορία Κινηματογράφου), Καταγραφή των κινηματογραφικών αιθουσών στο Ηράκλειο Κρήτης από τα τέλη του 19ου αιώνα ως το 2004, ΠανεπιστήμιοΚρήτης, 2005, επόπτρια Ε.Α. Δελβερούδη.

Απόσπασμα από την εφημερίδα "Πατρίς" Ν. Τσαγκαράκης

Στα 1929 αρχίζει να λειτουργεί το “Πάνθεον” ως θερινός κιν/φος. Αργότερα μετονομάσθηκε “Κάντια”. Επαναλειτούργησε τη δεκαετία του εβδομήντα, απέναντι από το άγαλμα του Ελευθ. Βενιζέλου.