Νεάπολις (Λακωνία)

Πηγή φωτο  fb/Γκόλφω Μέντη.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

O KINHMATΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΗΝ ΝΕΑΠΟΛΗ ΒΟΙΩΝ ΛΑΚΩΝΙΑΣ.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΜΠΙΛΛΙΝΗ.

Για να θυμηθούν οι μεγάλοι (50+) και για να γνωρίσουν οι νεότεροι!! Στην Νεάπολη για 30 χρόνια από το 1952 έως το 1982 λειτουργούσε ΘΕΡΙΝΌΣ κινηματογράφος! Ενώ για 20 χρόνια από το 1955 έως το 1975 λειτουργούσε και ΧΕΙΜΕΡΙΝΌΣ! Μάλιστα για μια 5ετια (1957-1962) ήταν σε λειτουργία 3 επιχειρήσεις χειμερινού κινηματογράφου! Ενώ από τά τέλη της 10ετιας του 1950 υπήρχε και περιοδεύον κινηματογράφος όπου έπαιζε έργα στα καφενεία των χωριών, σε όλη την επαρχία Επιδαύρου Λιμηράς. Και πολλές φορές μέχρι το σημερινό Γεράκι και τα χωριά του δήμου Ευρώτα. Όμως ας δούμε χρονολογικά όλα τα παραπάνω και να μάθουμε τά ονόματα των προταγωνιστων. Ήταν το 1952 όταν ο Εμποροβοιομηχανος ( έτσι ήθελε να αποκαλείται) Χαράλαμπος Αντ. Μπιλλινης (παππού μου) στην ταράτσα του ιδιόκτητου κτηρίου του όπου λειτουργούσαν ( ελαιοτριβείο και μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, αργότερα η μονάδα αυτή έγινε Παγοποιείο). Τά κτήρια αυτά βρίσκονται δίπλα στην Ποταμιά στην μεσαία γέφυρα. Σήμερα υπάρχει μόνο το κτήριο του ελαιοτριβείου. Στην ταράτσα λοιπόν αυτών των δύο κτιρίων Λειτουργούσε ο Θερινός κινηματογράφος κάθε χρόνο από τον Μάιο έως Οκτώβριο. Το 1955 η επιχείρηση από τον Παππού μου πέρασε στα χέρια των δύο παιδιών του. ( Αφοί Μπιλλινης Δημήτρης & Νίκος Ο.Ε.). Ήταν και η χρονιά όπου λειτούργησαν τόν πρώτο Χειμερινό κινηματογράφο στην Νεάπολη. Για τους Χειμερινούς θα αναφερθώ στην συνέχεια. Ο Θερινός κινηματογράφος είχε εκτός από την πλατεία και δύο εξώστες όπου ήταν αναπτυγμένα 400 καθησματα! (150 πολυθρόνες τύπου σκηνοθέτη πάνινες, 150 πολυθρόνες με νάυλον και 100 καρέκλες καφενείου ψάθινες. Υπήρχαν καμαρίνια διότι δίνονταν και θεατρικές παραστάσεις και λειτουργούσε και μπάρ. Την 10ετια όπου λειτούργησε από την οικογένεια ΜΠΙΛΛΙΝΗΣ (1952-1962) σχεδόν όλες οι ταινίες που παίζονταν ήταν ΠΡΏΤΗΣ προβολής!!! Ελληνικές & Ξένες. Το δε όνομα του θερινού αλλά και τού χειμερινού ήταν: "Σινέ Νεάπολης". Το 1963 οι Αφοί Μπιλλινης πούλησαν την επιχείρηση "Σινεμά" δηλαδή τον εξοπλισμό (2 κινηματογραφικές μηχανές με όλους τους φακούς σινεμασκόπ κλπ και τα καθησματα και τά 2 πανιά) στον τοπικό επιχειρηματία Γεώργιο Σπ. Τσαλαβούτα. Όπου ήδη από το 1958 είχε αρχίσει να δραστηριοποιηθεί με τους περιοδεύον κινηματογράφους. Ο Θερινός παρέμεινε στο ίδιο σημείο ενώ ο χειμερινός άλλαξε χώρο - οίκημα. Έτσι από τό 1963 έως το 1982 η επιχείρηση " κινηματογράφος" ΘΕΡΙΝΌΣ - ΧΕΙΜΕΡΙΝΌΣ - ΠΕΡΙΟΔΕΎΟΝ όπως θά δούμε και στην συνέχεια πέρασε ΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΆ στον επιχειρηματία Γεώργιο Σπ. Τσαλαβούτα. Ο κύριος Γιώργος έδωσε την ονομασία "Σινέ ΟΡΦΈΑΣ". Οι ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΊ Κινηματογράφοι της ΝΕΆΠΟΛΗΣ ΒΟΙΏΝ. Όπως προαναφερα τό 1955 οι Αφοί Μπιλλινης λειτούργησαν τόν πρώτο Χειμερινό κινηματογράφο στο κτήριο του Νίκου Χασαναγα και εάν αναρωτήθητε ποιο είναι αυτό το κτίριο σήμερα θά πω πολύ απλά είναι η μικρή αίθουσα από τίς 2 που λειτουργεί σήμερα στην οδό Λεωφ. Σπάρτης το S/M Παναγιωτόπουλος, μόλις περάσουμε την μεσαία Γέφυρα της Ποταμιάς το τρίτο κτήριο αριστερά. Είχε λειτουργία μέχρι το 1960. Δεύτερος χειμερινός κινηματογράφος ήταν τού Νίκου Π. Κοτσώνη όπου σήμερα ο εγγονός του έχει κατάστημα και είναι στην πάνω Γέφυρα προς το Κ.Υγειας. Άνοιξε το 1957 και έκλεισε το 1962 ή 1963. Ενώ έφερε το όνομα του ιδιοκτήτη "Σινέ Κοτσώνης". Τρίτος χειμερινός κινηματογράφος ήταν τού Νίκου Ψαρρού ( Ψαρονικολης) είχε καφέ ζαχαροπλαστείο στην παραλία. Τό σινεμά όμως το λειτουργούσε στο κτήριο που ήταν ο Φούρνος του Παναγιώτη Γ. Μέντη από τό 1958 έως το 1962 ή 1963 του είχε δώσει την ονομασία "Σινέ Άνετα". Το 1964 ο Γεώργιος Σπ. Τσαλαβουτας άνοιξε τον Χειμερινό κινηματογράφο στο κτήριο του Αλέκου Γκουβερη που είναι το τελευταίο κτήριο επί της παραλιακής οδού πριν περάσουμε την Ποταμιά στην παραλιακή γέφυρα. Σήμερα λειτουργεί με ηλεκτρονικά παιχνίδια κατάστημα. Αυτός ο κινηματογράφος έμεινε έως το 1975 ίσως και το 1976. Ήθελα να μνημονεύσω ορισμένα ονόματα που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο ΚΥΡΊΩΣ στην συνεχή 30ετη λειτουργία του ΘΕΡΙΝΟΎ κινηματογράφου (1952-1982). Όταν η επιχείρηση ήταν στην οικογένεια ΜΠΙΛΛΙΝΗ τόν πρωτοπόρο και επιτυχημένο Εμποροβοιομηχανο τον παππού μου ΛΆΜΠΗ Αντ. ΜΠΙΛΛΙΝΗ όπου με γραπτή εντολή του 23 φτωχά Νεαπολιτακια είχαν ελεύθερη είσοδο σε όλα τα έργα. Τόν πατέρα μου Νίκο και τον Θείο μου που ήταν οι μηχανικοί και η ψυχή της επιχείρησης. Την γιαγιά μου Αρετή τό γένος Βατιστα και από το 1957 την μητέρα μου Γεωργία που ήταν στο ταμείο. Αλλά και τον Δημήτρη (Μιος) Μπιλλινη με την γυναίκα του Αγγελική που ως δεύτερη δουλειά κρατούσαν το ΜΠΆΡ. Αργότερα όταν η επιχείρηση πέρασε στον Γεώργιο Σπ Τσαλαβούτα. Την ψυχή της επιχείρησης τον Δημήτρη Ι. Τσαλαβούτα που ήταν ο χειριστής των μηχανών, τον πατέρα του Ιωάννη που ήταν στο ταμείο, τόν αδελφό του και Παναγιώτη όπου πωλούσε τά ξηροκαρπια (στραγάλια, πασαντεμπο κλπ). τούς βοηθούς του Γιάννη & Γιώργο Τσαλαβούτα (Πιλαφάς), τον αδελφό μου Λάμπη και δίπλα του κολαουζος εγώ όπου πωλουσαμε τά αναψυκτικά της εποχής (Πορτοκαλάδα, λεμονάδα, γκαζοζα, την νεοφερτη coca cola αλλά και το θρυλικό ΤΑΜ-ΤΑΜ) και φυσικά τους μαθητές τότε Γυμνασίου που είχαν την επίβλεψη της καθαριότητας του σινεμά και την τακτοποίηση των καθησματων με αντάλλαγμα να παρακολουθήσουν Δωρεάν την ταινία και ήταν: Κώστας Αρώνης, Μπάμπης Μηνοπετρος και Γιώργος Γερακάρης. Ταπεινά συγνώμη εάν ξέχασα κάποιο όνομα και εάν κούρασα. Ευχαριστώ πολύ Αγγελος Νικ Μπιλλινης .

Στην πρώτη φωτογραφία που είναι το 1953 ή 1954 αριστερά φαίνεται ο παππούς μου Χαράλαμπος Αντ. Μπιλλινης και δίπλα του η σύζυγος του και γιαγιά μου Αρετή τό γένος Βατιστα. Μπροστά από το πανί του Θερινού κινηματογράφου. Στην δεύτερη φωτογραφία είναι ένα από τα 2 βανακια τού περιοδεύον κινηματογράφου του Γεωργίου Σπ. Τσαλαβούτα.