Ρεξ (Δομοκός)

 

Σινεμά ο "παράδεισος" από Γιώργο Ζαβό

Το σινε REX

Ο κινηματογράφος στο χωριό είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο μόνο του,ή μάλλον δύο.

Ιδιοκτησία του Ντίνου Τουρλίτσα,που σε πρώτο ρόλο όμως κουμάντο έκανε ο γιός του Θανάσης ή Σασάκης όπως τον ξέραμε.

Ο οποίος τότε μου φαινόταν αυστηρός αλλά μεγαλώνοντας άλλαξα γνώμη ,είχε δε πολύ χιούμορ που "λυνώσουν" στα γέλια.

Υπήρχαν ,και υπάρχουν ακόμη, δύο αίθουσες χειμερινός και θερινός, κανένα άλλο χωριό της επαρχίας δεν είχε κινηματογράφο.

Ήταν το ακριβό περιουσιακό στοιχείο μας.

Κάθε Κυριακή ,χειμώνα - καλοκαίρι ,έπαιζε τις ταινίες του ο κινηματογραφιστής Θύμιος Δέρης από την Καΐτσα,εμείς βέβαια τον λέγαμε "Ντέρη".

Έπαιζε πάντα ελληνικές ταινίες ,δράματα και κωμωδίες. Η μαγεία ήταν τα δύο ταμπλόιντ με τις φωτογραφίες της ταινίας, υπήρχε και μια άλλη για τα "Προσεχώς".

Πάνω στην γωνία του ταμπλό μια μικρή ταινία έγραφε "κατάλληλον",το ζόρι μας όμως ήταν όταν έγραφε "Αυστηρώς Ακατάλληλον".

Στα "Αυστηρώς" που παιζόταν μόνο στον χειμερινό ερχόταν η Αστυνομία για έλεγχο.

Μετά το 1970 Ανέλαβε ο Τσόγκας από το Δομοκό που έπαιζε όμως μόνο ξένες ταινίες , κυρίως γουέστερν.

Στις κωμωδίες εξελισσόταν όλα ομαλά με πολύ γέλιο στις αίθουσες του,στα δράματα όμως ήταν τα δύσκολα ειδικά όμως όταν έπαιζε Ξανθόπουλο ,το παιδί του λαού,που ήταν και δημοφιλής ,οι μανάδες μας ερχόταν οργανωμένες ,με μαντήλια στην τσέπη.

Ο Σασάκης ήταν πολύ μερακλής και νοικοκύρης που από νωρίς την άνοιξη ερχόταν από τις παρυφές του Παλιόκαστρου που είχε το σπίτι , ησυχαστήριο του, κάθε μέρα και έβαφε τα πάντα μόνος του, από τοίχους μέχρι κάγκελα .

Η μητέρα μου τον είχε ανηψιό καθώς η γιαγιά του ,Σουλτάνα, ήταν από τους Ζαχαραίους ,όλο αυτό δε το οικόπεδο που ήταν οι κινηματογράφοι και το σπίτι ήταν παλιά Ζαχαραίϊκα.

Πάνω από τον χειμερινό ήταν η Αστυνομία και κάτω δεξιά είχε μαγαζάκι ο Ηρακλής Γιαννόπουλος με ξηρούς καρπούς κυρίως και τα πουλούσε στους θαμώνες.

"Φιστίκια τσίπς πασατέμπο" έτσι διαλαλούσε την πραμάτεια του.Αν ο πασατέμπος δεν ήταν ψημένος, ακόμη στον θερινό θα φύτρωναν κολοκυθιές.

Ο θερινός ήταν στρωμένος με ψιλό χαλίκι και ένα γύρω είχε παρτέρια με λουλούδια.

Δεξιά της οθόνης είχε μια μικρή πόρτα, εμείς οι μικρότεροι ,συστηματικοί τσαμπατζηδες,μόλις έσβηναν τα φώτα πηδούσαμε από κει, τρυπώναμε μέσα και καθόμασταν μπρος στην πρώτη σειρά καθισμάτων.

Αν ήταν "ορεξάτος" Ο Σασάκης μας άρπαζε από το αυτί και μας έβγαζε έξω ,ο μπάρμπα Ντίνος, σαν "στυγνός κεφαλαιοκράτης" που ηταν, μας κυνήγαγε με την μαγκούρα.

Πάντως όπως και να ταν δεν υπήρχε περίπτωση με τον έναν η με τον άλλον τρόπο να μην δούμε την ταινία.

Πίσω από τον θερινό στο βάθος υπήρχαν κάτι κτίρια,γιαπιά, που ποτέ δεν τα αξιοποίησαν εκεί μια ώρα πριν τρυπώναμε, μετά ανεβαίναμε στην ταράτσα και είχαμε την οθόνη" πιάτο" από κει. Ένα βράδυ μας πήρε χαμπάρι ο Μπάρμπα Ντίνος και μας κυνήγησε ,για να μην υποστεί την αιχμαλωσία και τον εξευτελισμό ο Φίλος μου και συμμαθητής Σεραφείμ Παντίδος,έκανε "άλμα προς την ελευθερία", πήδησε στο κενό στην πίσω μεριά προς τα κυριτσαίϊκα , ευτυχώς επέζησε,οι υπόλοιποι,”κωλόσαμε"και παραδοθήκαμε αμαχητί.

Επίσης τα τσίγκια τα Καργιωταίϊκα βουλιάζαν από παιδιά. Αυτά εξελισσόταν τοτε τα καλοκαίρια στον θερινό.

Η πρώτη μου επαφή με τα γυμνασιακά χρόνια αργότερα ήταν τότε όταν πηγαίνοντας προς τον θερινό είδα μπρος μου να τρέχει έξω από τον κινηματογράφο ένα τσούρμο από γυμνασιόπαιδα του χωριού με την κραυγή ο "χίνος ο χίνος".

Τελικά το έμαθα μετά ότι χίνος ήταν το παρατσούκλι ενός καθηγητή του Γυμνασίου ονόματι Σωτηρίου,που είχε έρθει για έλεγχο.