Πηγή facebook/Eva Tziouka
Θερινά σινεμά και αναμνήσεις.
Με πασατεμπο, ποπκορν,τσιπς και αναψυκτικό....τα χρόνια της αθωότητας.
Τα θερινά σινεμά ταυτίστηκαν επί δεκαετίες με τις καλοκαιρινές βραδιές του Λιτοχώρου.
Το σινεμά ήταν η διέξοδος μας, τότε που άλλες μορφές διασκέδασης δεν υπήρχαν. Ήταν ο χώρος της κοινωνικής συνεύρεσης,του θεάματος και της αναψυχής.
Τις ταινίες που αγαπήσαμε,το χαμό στο κυλικείο για τσιπς και αναψυκτικό; Τα παιδιά κρεμασμένα στα πεύκα του πάρκου για να δουν την ταινία δωρεάν (με επακόλουθο το μπερντακι της μάνας για τα ρούχα που γέμιζαν ρετσίνι);
Την ατέλειωτη σειρά των θεατών στον κεντρικό δρόμο μετά το τέλος της ταινίας;
Την προσδοκία της συνάντησης με κάποιον ή κάποια που είδες στη βόλτα και σου άρεσε.... ίσως μία επιδίωξη γνωριμίας.......
Κάτω από τα αστέρια και τη φεγγαράδα,τα θερινά σινεμά συντρόφευαν τα καλοκαίρια μας!
Σήμερα δεν υπάρχουν πια, πέρασαν στην ιστορία. Ένα κομμάτι της προσωπικής μας μνήμης έχει χαθεί.
Τίποτα δεν θυμίζει την παρουσία τους.
Κι όμως εκεί, τις νύχτες του καλοκαιριού όταν τα φώτα σβήνουν,
στα θερινά σινεμά βγαίνει η ψυχή μας σεργιάνι, αναζητώντας στης νοσταλγίας την οθόνη, το όνειρο!!!
Τα τραγουδάει και ο Κηλαηδόνης:
" Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι μες στα θερινά τα σινεμά, νύχτες που περνούν που δεν θα ξανάρθουν με αγιοκλημα και γιασεμια....."
Στο Λιτόχωρο λειτούργησαν σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα τέσσερα σινεμά: "Ολύμπιον"από το
1955 έως το 1975 ο πρώτος κινηματογράφος , της οικογένειας Ζουρζουρα και βρισκόταν στην πλατεία. Πρωτοεμφανίστηκε και λειτούργησε ως θερινός για δύο χρόνια και στη συνέχεια μετατράπηκε σε χειμερινός με μακρά περίοδο ζωής.
Τα θερινά "Διονύσια" κάτω από το πάρκο στην είσοδο του χωριού,
της οικογένειας Παπαοικονόμου, από το 1957 έως το 1988.
Τα θερινά"Διονύσια" οφείλουν την ονομασία τους στον πρώτο επιχειρηματία τους τον Ρουλη Κουτσιμανη που το ονόμασε προς τιμήν του Αγίου Διονυσίου.
Ο Ρουλης διηύθυνε τα "Διονύσια επί πέντε χρόνια
( 1959 - 1963).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου