Πηγή φωτογραφίας kolivas.de και Λευκαδίτικα Νέα «Σινέ Φοίνιξ» 1963. Η φωτογραφία περιλαμβάνεται στο λεύκωμα: «Λευκάδα – Αλισάχνη στα ίχνη της ζωής» που εξέδωσε το 2012 το βιβλιοπωλείο Τσιρίμπαση. |
Πηγή αεορφωτογραφίας mylefkada.gr |
ΦΟΙΝΙΞ - στην παραλιακή πλατεία, Θερινό. Πηγή φωτογραφίας meganisitimes.gr.
Από Λευκαδίτικα Νέα
Ο «Φοίνιξ», ιδρύθη κατά τα μισά της δεκαετίας του 1960 και προ των
εμβατηρίων. Στην τότε ανατολική παραλία, επικρατούσε ερημιά κατά την
διάρκεια της νύχτας και η λειτουργία του κινηματογράφου έδωσε, όντως,
ζωή έστω και κατά την θερινή περίοδο. «Στήθηκε» περίπου στο μέσον της
σημερινής ανατολικής παραλίας, γνωστή, κατά ένα μέρος, από παλιά ως
Μαϊστράτο (Magistratto). Και μια διευκρίνιση επί του προκειμένου. Κατ’
άλλους, βασιζόμενοι προφανώς σε παλαιότερες γνώμες, το λεγόμενο
Μαϊστράτο υπήρχε στον βορειοδυτικό τομέα της παραλιακής ζώνης της Χώρας.
Ασφαλώς, η παρανόηση οφείλεται στις ιταλικές λέξεις οι οποίες ως
γνωστόν παραφράζονται, ακουστικώς, στο τοπικό γλωσσικό ιδίωμα. Έτσι η
λέξι Magistro (ανώτατος δικαστής, διοικητής) συνταυτίστηκε με την
παραφθαρμένη λέξη Μαΐστρος (Magistrale = μαΐστρος, μαϊστράλι), όπου
πράγματι ο ειπωμένος τομέας της Χώρας, βρίσκεται διαρκώς, δροσιζόμενος,
από τον β/δυτικό άνεμο δηλ. τον Μαΐστρο.
Άρθρο από aromalefkadas.g Ο θερινός κινηματογράφος «Φοίνικας» κατασκευάστηκε στην παραλιακή πλατεία της Λευκάδας το 1963. Βρισκόταν στο χώρο που καταλαμβάνει σήμερα το παρκάκι του Λιμενικού. Ο Νίκος Βαγενάς γράφει: «Στην ανατολική παραλία επικρατούσε τότε ερημιά κατά τη διάρκεια της νύχτας και η λειτουργία του κινηματογράφου έδωσε ζωή έστω και κατά τη θερινή περίοδο μόνο.» Ιδιοκτήτες του κινηματογράφου ήταν δυο ανήσυχα πνεύματα και εκλεκτοί Λευκαδίτες: οι αδερφοί Πάνος και Θανάσης Τσιρίμπασης. Για την εποχή του αντιπροσώπευε το μοντέρνο, το σύγχρονο. Ο χώρος ήταν μεγάλος και περιποιημένος, έτσι γνώρισε μεγάλες δόξες. Σ’ αυτό το χώρο πραγματοποιήθηκαν αρκετές φορές και οι γιορτές Λόγου και Τέχνης. Ο κινηματογράφος έκλεισε το 1988. Στην εικοσιπεντάχρονη πορεία του ο «Φοίνικας» προσέφερε πολλά στην ομαδική ψυχαγωγία της Λευκάδας. Έγινε επίσης αφορμή πολλοί νέοι της εποχής, για πρώτη φορά, να έρθουν σ’ επαφή με τη μαγεία της έβδομης τέχνης. Όσοι γνωρίσαμε τον κινηματογράφο τον θυμόμαστε με αγάπη και νοσταλγία. Πικροδάφνες και τριανταφυλλιές στόλιζαν το χώρο της οθόνης, το αγιόκλημα είχε αγκαλιάσει τα καφασωτά και σκόρπιζε την ευωδιά του, εκείνες τις μαγικές καλοκαιρινές νύχτες, που μπορούσαμε ακόμα να ονειρευόμαστε κάτω από τα αστέρια. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου